Dərman adı, özündə dərin məna və tarixi yük daşıyan bir söz olaraq, sadəcə "müalicə əhəmiyyətli maddə" ifadəsindən daha çoxunu əhatə edir. Əslində, "Dərman" sözü insan sağlamlığının bərpası və qorunması ilə bağlı geniş bir konteksti özündə birləşdirir. Bu, yalnız fiziki xəstəliklərin müalicəsini deyil, həm də ruhi və mənəvi sağlamlığın bərpasına yönələn bir prosesi təsvir edir.
Qədim zamanlardan bəri, insanlar təbiətin müxtəlif elementlərindən xəstəliklərin müalicəsi üçün istifadə etmiş, bitkilərin, mineralların və digər təbii maddələrin müalicəvi xüsusiyyətlərini kəşf etmişlər. Bu kəşflərin bəhrəsi olaraq yaranan "dərman" anlayışı, sadəcə bir "çarə" və ya "əlac" olmaqdan kənara çıxaraq, xəstəliklərlə mübarizədə güc və ümid mənbəyinə çevrilmişdir. Bir çox mədəniyyətdə dərman bitkiləri və preparatları müqəddəs hesab edilmiş, onlara xüsusi güc və əzəmət atfedilmişdir.
"Dərman" sözünün "güc-qüvvət verən" mənası da çox önəmlidir. Xəstəlik insanı zəiflədir, həm fiziki, həm də ruhi cəhətdən sarsıdır. Dərman isə bu zəifliyi aradan qaldırır, insanı yenidən ayağa qaldırır, ona həyatın davamını təmin edən güc bəxş edir. Bu güc bəzən sadəcə fiziki sağlamlıqla məhdudlaşmır, həm də ruhi-mənəvi sağlamlığın bərpasına yönəlir, insana ümid verir və həyat eşqini alovlandırır.
Beləliklə, "Dərman" sözünün mənası, sadəcə bir kimyəvi maddə və ya preparatın tərifini verməkdən uzaqdır. O, min illərin təcrübəsini, insanın sağlamlıq və xəstəliklərlə mübarizəsini, təbiətin qüdrətini və insanın həyata olan möhkəm bağını əks etdirən çoxcəhətli və dərin bir anlayışdır.