İmruzə adı, fars dilindən mənşəli olub "bu gün" mənasını verir. Əslində, "İmruz" sözünün təklif halıdır və "İmruzə" formasına bəzən əlavə bir zəriflik, vurğu və ya poetik bir tərzdə ifadə etmək üçün rast gəlinir. "Emruz" kimi daha çox istifadə olunan forma isə, daha çox gündəlik danışıq dilinə uyğun gəlir.
Adın mənasına daha dərindən nüfuz etsək, "İmruzə"nin sadəcə "bu gün" deməkdən daha çox bir məna daşıdığını görərik. O, zamana aid spesifik bir ifadə olmaqla yanaşı, həm də anı, anın əhəmiyyətini, keçmişlə gələcək arasındakı o qısa, qiymətli anı vurğulayır. Hər "İmruzə" özünəməxsusdur, təkrarolunmazdır və bir daha heç vaxt təkrarlanmayacaqdır. Bu baxımdan, adın daşıyıcısı üçün unikal və əhəmiyyətli bir məna daşıyır.
Tarixi kontekstə nəzər salsaq, "İmruzə"nin istifadəsi ədəbiyyatda, xüsusilə də şeir və nəsrdə daha çox rast gəlinir. Bu, adın poetik və ifadəli bir səslənməyə malik olmasını və yazıçılar tərəfindən zamana, anın dəyərinə diqqət çəkmək üçün istifadə olunmasını göstərir. Bəzi hallarda isə, bu adın istifadəsi, hadisələrin təsvirində konkret bir tarixi göstərmək əvəzinə, o günü, anı ümumiləşdirmək üçün istifadə olunur.
Nəticə olaraq, "İmruzə" adı sadəcə bir sözün təklif halından daha çoxdur. O, özündə zamanın keçməzliyini, anın dəyərini və hər günün özünəməxsusluğunu əks etdirən zərif, poetik və dərin bir məna daşıyır. Bu adı daşıyan şəxs üçün həmişə hazırda yaşamağı, anın dəyərini bilməyi və keçmişə, gələcəyə doğru hərəkətdə olmasını xatırladır.