Məcnun adı, ərəb dilindən gələn "مجنون" (məcnūn) sözündən törəmişdir və əsasən "dəli", "ağılsız", "eşqə tutulmuş" mənalarını verir. Lakin bu sadə tərif, adın əsl dərinliyini və poetik yükünü tam əks etdirmir.
Ədəbiyyatımızda, xüsusilə Nizami Gəncəvinin "Leyli və Məcnun" poemasında əbədiləşən Məcnun, sadəcə "dəli" deyil, dərin və sarsılmaz bir eşqin simvoludur. Onun "dəliliyi", dünyəvi mənalardan uzaqlaşaraq, ilahi bir eşqə qərq olmasından, bütün varlığını sevgisinə həsr etməsindən qaynaqlanır. Bu, adi bir "dəlilik" deyil, ilahi bir vəhdətə doğru səyahətin, məhəbbətin ali dərəcəsinin təcəssümüdür.
Məcnunun "dəliliyi", cəmiyyətin qəbul etdiyi normaların xaricində yaşamaq, öz duyğularına sadiq qalmaq, sevgisi üçün hər şeydən keçmək qərarlılığını ifadə edir. O, dünyəvi varlıqların qəbul etdiyi sərhədləri aşaraq, mənəvi aləmdə yaşayan, eşqinin əsiri olan bir şəxsiyyətdir. Bu mənada, Məcnun adı, məhəbbətin gücünü, insanın sevgi naminə edə biləcəyi qurbanları və bu yolda göstərə biləcəyi cəsarəti simvolizə edir.
Beləliklə, Məcnun adı sadəcə bir söz deyil, dərin mənalar və simvollarla zəngin, ədəbiyyatımızda əbədiləşmiş bir obrazın adıdır. O, həm də həqiqi, sarsılmaz sevgiyə can atan hər kəsin qəlbini ələ keçirən bir məfhumdur.