Hərarətli: İsti, coşğun, həyəcanlı, ehtiraslı, şövqlü, canfəşan, alovlu, qızğın kimi mənalarda işlənən sifətdir. Həm fiziki, həm də mənəvi istilik, coşğunluq və ehtiraslılıq ifadə edir. Həm insanlara, həm də hadisələrə tətbiq oluna bilir.
Antonimlər:
Soyuq: "Hərarətli"nin əsas antonimi "soyuq"dur. Bu antonimlik fiziki temperatur baxımından açıq-aşkar görünür. Ancaq "soyuq" sözü mənəvi soyuqluq, laqeydlik, hissizliy, duyğusuzluğu da ifadə edir. Məsələn, hərarətli bir insanla soyuq bir insan arasındakı fərq aydın görünür. Birincisi coşğun, ehtiraslıdır, ikincisi isə duyğularını gizlədir, laqeyd və hissiz görünür. Həm məişətdə, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur.
Sönük: "Hərarətli"nin bir digər antonimi "sönük"dür. Bu antonimlik, daha çox ehtiras, coşğunluq, şövq kimi mənəvi keyfiyyətlərə aiddir. "Sönük" sözü hərarətin, coşğunluğun, həyəcanın olmamasını, zəifliyi, passivliyi ifadə edir. Ədəbiyyatda, xüsusilə insan xarakterini və əhval-ruhiyyəsini təsvir edərkən tez-tez işlədilir.
Lal: Bu antonimlik daha çox məcazi mənada işlənir. "Hərarətli" hisslərini açıq şəkildə ifadə edən insanı, "lal" isə hisslərini gizlədən, ifadə etməyən insanı təsvir edir. Bu mənada "lal" sözü soyuqluq və duyğusuzluq mənasında işlənə bilər. Ədəbi mətnlərdə insanın daxili dünyasını təsvir edərkən istifadə olunur.
Cavan və hərarətli ürəyi zərif bir şey kimi ehtiyatla ovcuna aldı. (C.Məmmədov)
Ürəyi buz kimi soyuq idi. (“Azərbaycan”)