İnamsızlıq – kiməsə, nəyəsə, və ya bir şeyə inanmamaq, etibar etməmək halı. Bu, mənfi bir duyğu və ya düşüncə tərzi olub, insanın həyatının müxtəlif sahələrində özünü göstərə bilər. İnamsızlıq həm şəxsi münasibətlərdə, həm də ictimai həyatda ciddi problemlərə səbəb ola bilər.
Antonimlər:
Etibar: İnamsızlığın əsas antonimi etibardır. Etibar, bir kəsə, bir şeyə və ya bir hadisəyə tam inanmaq, ona güvənmək deməkdir. Etibar, insan münasibətlərində, dostluqda, ailədə, işgüzar əlaqələrdə və ictimai həyatın bütün sahələrində mühüm rol oynayır. Etibarlı insanlara daha çox güvənilir və onlarla münasibətlər daha möhkəm olur. Ədəbiyyatda etibar mövzusu tez-tez müsbət qəhrəman obrazlarının xarakteristikası kimi təqdim olunur. Məsələn, “Etibarlı dost” deyimi müsbət bir xüsusiyyəti bildirir.
İnanc: İnanc, etibarla sıx bağlı olsa da, daha geniş bir məna daşıyır. İnamsızlıqla əlaqəli olaraq, inanç, bir şeyə, ideyaya və ya prinsiplərə qətiyyətlə inanmaq deməkdir. İnamsızlıq, inancı sarsıdır və tərəddüdə, şübhələrdə ifadə olunur. Dinin və əqidənin mövzusu olan inanclar, insanın həyat görüşünə yön verir. Elmi inanclar isə sübutlara əsaslanır. İnamsızlıq isə hər iki sahədə də şübhələrə və tədqiqata səbəb olur.
Güvən: Güvən, inamsızlığın antonimi olaraq, bir kəsə, bir şeyə və ya bir vəziyyətə tam inanmaq, ona etibar etmək və qorxmadan özünü təslim etmək deməkdir. Güvən, sağlam insan münasibətlərinin əsasını təşkil edir. Uşağın valideynlərinə, ərin arvadına, işçinin rəhbərinə güvənməsi, uğurlu münasibətlərin əsas şərtlərindən biridir. İnamsızlıq isə güvənin dağılmasına, münasibətlərdə gərginliyə səbəb olur.
Axı bu inamsızlıq nədən irəli gəlir? (İ.Şıxlı)
Bizim yanımızda öz etibarlılığını itirmişdir (“Azərbaycan”)