Müsibət - bədbəxtlik, kədər, əzab-əziyyət, fəlakət, ağır hadisə mənasını verir. Həm maddi, həm də mənəvi çətinlikləri, qəm-qüssələri əhatə edən geniş mənalı bir sözdür.
Antonimlər:
Səadət
Müsibətin əsas antonimi səadətdir. Səadət, xoşbəxtlik, rifah, tərəqqi, rahatlıq, xoş günlər mənasını verir. Müsibət kədər və əzabı ifadə edərkən, səadət əksinə, sevinc, rahatlıq və xoşbəxtliyi ifadə edir. Həm fərdi, həm də ictimai həyatda istifadə olunur. Məsələn, ailə səadəti, milli səadət kimi ifadələrə rast gəlinir. Ədəbiyyatda, xüsusilə, romantik əsərlərdə, səadətin və müsibətin təzadı sürüntü yaratmaq üçün geniş istifadə olunur.
Dörd milyondan artıq əhalinin səadəti də, müsibəti də məndən asılıdır (M.S.Ordubadi).
Xoşbəxtlik
Xoşbəxtlik də müsibətin antonimi kimi qəbul edilə bilər. Xoşbəxtlik, səadətlə sinonim olsa da, daha çox subyektiv bir duyğunu, içdən gələn bir hissi ifadə edir. Müsibətin gətirdiyi kədər və acı hisslərin əksi olaraq, xoşbəxtlik şadlıq, sevinc və məmnunluq hissini bildirir. Həm fərdi, həm də sosial kontekstdə istifadə oluna bilir. Məsələn, "xoşbəxt ailə", "xoşbəxt uşaqlıq" kimi ifadələrə rast gəlirik.
Rəvanlıq
Müsibət çətinlik, əziyyət və maneələri ifadə edərkən, rəvanlıq asandlıq, rahatlıq və maneəsizliyi bildirir. Bu antonim daha çox iş, həyat və ya bir prosesin gedişatı ilə bağlıdır. Müsibət bir işin ləngiməsini, çətinliyini göstərərkən, rəvanlıq onun rahat və asan getməsini ifadə edir.
Tərəqqi
Müsibət bəzən geriləmə, tənəzzül mənasında da istifadə olunur. Bu baxımdan, onun antonimi tərəqqi, yüksəliş, inkişaf və irəliləyişdir. Bir millətin, bir cəmiyyətin və ya fərdin inkişafı ilə bağlı kontekstdə müsibət geriləmə, tərəqqi isə irəliləməni ifadə edir.