Nanəcib: Ləyaqətsiz, nəcib olmayan, alçaq, əxlaqsız, rəzil, xain, şərəfsiz deməkdir. Bu söz əsasən insan xarakterinin mənfi cəhətlərini ifadə etmək üçün işlədilir.
Antonimlər:
Nəcib: Nanəcibin əksidir. Nəcib sözü yüksək mənəvi keyfiyyətlərə, əxlaqa, şərəfə və ləyaqətə malik olan insanları təsvir etmək üçün işlədilir. Nəcib insan həm əməlləri, həm də davranışları ilə ətrafındakılara hörmət və ehtiram qazanır. Nəciblik ədəbiyyatda, tarixdə və həyatın bütün sahələrində yüksək qiymətləndirilən bir keyfiyyətdir. Məsələn, "nəcib niyyət", "nəcib insan" ifadələri bu sözün müsbət mənasını əks etdirir.
Misal: O, həmişə nəcib əməlləri ilə seçilirdi.
Ləyaqətli: Nanəcibin əksini ifadə edən digər bir söz ləyaqətlidir. Ləyaqətli insan özünə hörmət edir, başqalarına qarşı hörmətli davranır və ədalətli olmağa çalışır. Ləyaqət insanın şərəfini, qürurunu və özünə hörmətini əks etdirir. Ləyaqətli olmaq, hər zaman vicdanlı və dürüst olmaq deməkdir. Bu söz həm ədəbiyyatda, həm də gündəlik həyatda tez-tez işlədilir.
Misal: Ləyaqətli insan heç vaxt yalan danışmaz.
Şərəfli: Nanəcibin əksidir. Şərəfli olmaq, yüksək mənəvi dəyərlərə sahib olmaq, dürüstlük, vicdanlılıq və ədalətlilik kimi keyfiyyətləri özündə birləşdirmək deməkdir. Şərəfli insan həmişə öz sözünün üstündə durur və əxlaqi prinsiplərə sadiq qalır. Şərəf anlayışı bir çox ədəbi əsərlərdə əsas mövzu olaraq təsvir olunur.
Misal: O, şərəfli bir həyat sürdü.