Tutqun – işıqsız, qaranlıq, buludlu, qeyri-şəffaf; solğun, mat, cansız; kədərli, qəmgin, qaraüzlü.
Antonimlər:
Günəşli
Günəşli sözü "tutqun" sözünün antonimi olaraq işıqlı, parlaq, günəş şüaları ilə işıqlanmış məkanı və ya havanı ifadə edir. "Tutqun" hava üçün qaranlıq, buludlu, yağışlı və ya dumanlı olduğunu ifadə edərkən, "günəşli" hava parlaq, isti və günəşin işığı ilə doludur. Hər iki söz, əsasən, hava şəraitini təsvir etmək üçün istifadə olunur, lakin məişət dilində də geniş yayılıb.
Hava bu gün səhərdən tutqun idi.
Hava o qədər xoş, o qədər mülayim və günəşli idi ki, dərhal bir yüngüllük hiss etdi.
Parlaq
Parlaq sözü "tutqun" sözünün antonimi olaraq, işıq saçan, parlaq, gözəl və diqqət çəkən mənasını verir. "Tutqun" rəng və ya səth üçün mat, solğun və ya cansız olduqda istifadə olunursa, "parlaq" isə əksinə, canlı, parlaq və göz oxşayan bir şeyin təsvirində işlənir. Bu antonim cütü həm məişət dilində, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. Rəsm, dizayn, geyim kimi sahələrdə də istifadəsinə tez-tez rast gəlinir.
Aydın
Aydın sözü "tutqun" sözünün antonimi kimi, işıqlı, şəffaf, başa düşülən mənasını verir. "Tutqun" sözü bəzən anlaşılmaz, qaranlıq və ya qeyri-müəyyən bir vəziyyəti, düşüncəni təsvir edərkən, "aydın" sözü isə əksinə, aydınlıq, şəffaflıq və başa düşülənliyi ifadə edir. Bu mənada, "tutqun" daha çox metaforik mənada istifadə olunur, xüsusilə mənəvi və ya intellektual anlamda. "Aydın" sözü isə həm fiziki, həm də mənəvi anlamda aydınlığı ifadə edir.
Şəffaf
Şəffaf sözü "tutqun"un antonimi olaraq, işığın keçməsinə imkan verən, görünən, aydın və ya açıq mənasını daşıyır. "Tutqun" bir materiala işıq keçməz, qaranlıq və ya qeyri-şəffaf deyilir. Şəffaf isə tam əksidir. Bu cütlük əsasən fiziki xüsusiyyətləri təsvir etmək üçün istifadə olunur, məsələn, şüşənin şəffaflığı və ya suyun tutqunluğu.
Neşətli
Neşətli sözü "tutqun" sözünün antonimi olaraq, əhval-ruhiyyənin yaxşı, şən, xoşbəxt və nikbin olduğunu göstərir. "Tutqun" əhval-ruhiyyə üçün kədərli, qəmgin və ya melankolik bir vəziyyəti təsvir edir. Bu antonim cütü, əsasən, insanın əhval-ruhiyyəsini təsvir etmək üçün istifadə olunur və daha çox ədəbi əsərlərdə və gündəlik söhbətlərdə işlədilir.