Vəhşilik – insanlığa, mədəniyyətə zidd olan, qəddar, amansız, zalım hərəkət və davranışlardır. Bu söz həm konkret hadisələri, həm də ümumi bir xarakteri ifadə edə bilər. Kontekstdən asılı olaraq, müxtəlif mənalarda istifadə olunur. Ədəbiyyatda, dilçilikdə, məişətdə və digər sahələrdə rast gəlinir.
Antonimlər:
İnsanlıq
Vəhşiliyin antonimi olan insanlıq, əxlaqi dəyərlərə, humanizmə, mərhəmətə, ədalətə əsaslanan davranışı və münasibəti ifadə edir. Vəhşilik qəddarlıq, amansızlıq, zalımlıqla əlaqədar idisə, insanlıq mərhəmət, mülayimlik, ədalət kimi keyfiyyətləri əhatə edir. Vəhşilik əsərlərində qəhrəmanın əməllərini ifadə edərkən, insanlıq isə onun əxlaqi tərəfini vurğulayır. Məsələn, bir əsərdə personajın düşmənə qarşı amansızlığı vəhşilik kimi, əsir düşmüş düşmənə kömək etməsi isə insanlıq kimi qələmə alına bilər.
Belədə o mən burada olduğuma görə, özünü ələ alacaq və məni kədərləndirməmək üçün vəhşilik etməyəcəkdir (M.S.Ordubadi); Ağ günlərə səsləyir insanlığı yurdumuz (Ə.Cəmil).
Mədəniyyət
Vəhşilik mədəniyyətə zidd olan bir anlayışdır. Mədəniyyət, insan tərəfindən yaradılan və nəsillər boyu ötürülən, sosial həyatın bütün sahələrini əhatə edən dəyərlər, normalar, adət-ənənələr sistemidir. Vəhşilik, qeyri-mədəni davranışları, qəddarlığı, barbarlığı əks etdirirkən, mədəniyyət nizam-intizama, hörmətə, əxlaqa söykənir. Məsələn, təbiətin qorunmaması vəhşilik, təbiətin qorunması və mühafizəsi isə mədəniyyət əlamətidir.
Atam məni başa saldı ki, nefti elə beləcə yandırmaq vəhşilikdir (M.İbrahimov); Mehriban öz mədəniliyi ilə onları susdurmuşdur (Ə.Vəliyev).