Burcutmaq
Mənası: Burmaq feillindən törəmə, əşyaya güclü təsir göstərməklə bükülmə, bürüşmə, qırışma və ya qırılma hərəkətlərini ifadə edir. Adətən, bir şeyin əyilməsi, bükülməsi və ya qırılması ilə nəticələnən qüvvətli bir hərəkəti bildirir. Məsələn, "telli burcutmaq", "kağıdı burcutmaq", "dəmiri burcutmaq" ifadələrində olduğu kimi.
Mənbəyi: Söz "burmaq" feillindən törəmişdir. "-t" şəkilçisi feilin təsirli formada olduğunu göstərir, yəni hərəkətin nəticəsini vurğulayır. "-cu" şəkilçisi isə, əslində "-ğu" şəkilçisinin fonetik dəyişikliyə uğramış formasıdır. Beləliklə, sözün əsas kökü "bur-" olub, "-ğu" (və ya fonetik dəyişiklikdən sonra "-cu") şəkilçisi təsirli məna əlavə edir və "-t" şəkilçisi ilə birlikdə "burcutmaq" formasını yaradır. Sözün etimoloji kökü türk dillərinin ortaq leksikasına aiddir və qədim türk dillərindən miras qalmışdır.