Boğucu sifəti əsasən tənəffüsü çətinləşdirən, boğma təsiri yaradan vəziyyətləri, əşyaları və ya hadisələri təsvir etmək üçün işlənir. Bu təsir, fiziki maneə yaradan maddələr (məsələn, qalın tüstü) və ya hava şəraitinin (məsələn, çox isti və nəm hava) nəticəsi ola bilər. Sadəcə olaraq havanın sıxlığı və tərkibinin tənəffüsü çətinləşdirməsi deyil, həm də bu vəziyyətin insanı fiziki olaraq boğmaq, sıxmaq hissi yaratması nəzərdə tutulur.
Bir məkanda boğucu hava, adətən, havanın pis ventilyasiyası, yüksək temperatur və ya zərərli qazların olması ilə əlaqələndirilir. Mütəxəssislər belə bir mühitdə uzun müddət qalmağın sağlamlıq üçün zərərli olduğunu qeyd edirlər. Boğucu tüstü isə yanğın, partlayış və ya sənaye tullantıları nəticəsində yaranan, tənəffüs sisteminə ciddi zərər verə biləcək zərərli maddələrin qarışığıdır.
Boğucu sözünün mənası, yalnız fiziki təsirlə məhdudlaşmır. Metaforik mənada, boğucu bir atmosfer, məsələn, gərgin bir mühitdəki narahatlıq və sıxıntı hissi, ya da çox sıx və darıxdırıcı bir situasiya da təsvir edilə bilər. Bu mənada, "boğucu sakitlik", "boğucu sıxlıq" kimi ifadələrə rast gəlinir. Hər iki mənada, boğucu sözü, insanın həm fiziki, həm də psixoloji rahatlığının pozulduğunu ifadə edir.
Misal olaraq, Kərimbəyin qapını açıb ağır və boğucu isti havaya məruz qalması, həm fiziki olaraq nəfəs almaqda çətinlik çəkdiyini, həm də psixoloji olaraq bu vəziyyətin ona yaratdığı narahatlığı göstərir. Boğucu sözünün istifadəsi, oxucuya bu hissi daha canlı və təsirli şəkildə çatdırır.