Bulaşıq sifəti, əsasən bir şeyin başqa bir şeyə yapışması, batması, ya da onunla qarışması mənasını verir. Yəni, bir maddənin digər bir maddə ilə qarışaraq onun xüsusiyyətlərini qəbul etməsi, ya da onun üzərində iz buraxması nəzərdə tutulur. Bu, sadəcə fiziki bir bulaşma ola bilər, məsələn, bir qaşığın balla bulaşması. Lakin, bu söz daha geniş mənada da işlədilə bilər. Məsələn, bir insanın pis adətə, ya da pis bir əmələ bulaşması da "bulaşıq" sözü ilə ifadə oluna bilər.
Misal olaraq, "bulaşıq qaşıq" ifadəsi qaşığın hansısa maddə ilə (məsələn, qida qalıqları, yağ, bal) örtülmüş və ya onun içinə batmış olduğunu göstərir. Bu, sadə bir təsvirdir. Ancaq "bulaşıq şöhrət" kimi ifadələrdə isə məna daha mənəvi və metaforik olur. Bu halda "bulaşma" pis bir adət, əxlaqsızlıq və ya digər mənfi xüsusiyyətlərin bir insana yapışması, onun xarakterinə təsir etməsi kimi başa düşülür.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, “bulaşmaq” fellə əlaqəli olaraq “bir şeyə batmaq, yapışmaq” mənasını daşıdığını görərik. Bu məna, “bulaşıq” sifətinin əsasını təşkil edir. Ədəbiyyatda isə bu sözün ifadə gücü daha da artır və müxtəlif kontekstlərdə daha geniş mənalar kəsb edir. Məsələn, "bulaşıq əhval-ruhiyyə" ifadəsi, ətrafdakılara da mənfi təsir edən, yayılan bir mənfi duyğunu bildirir.
Beləliklə, "bulaşıq" sözü sadə bir fiziki vəziyyəti ifadə etməklə yanaşı, mürəkkəb sosial və mənəvi halları da təsvir edə bilən çox yönlü bir leksik vahiddir. Onun mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilsə də, əsasında hər zaman bir şeyin digərinə yapışması, batması və ya onunla qarışması ideyası durur.