Dad: Yeyinti və içkinin dil reseptorları vasitəsilə qəbul edilən və beynimizdə müəyyən bir hissiyat kimi təsvir olunan keyfiyyətidir. Sadəcə "acılıq, şirinlik, turşuluq, duzluluq və şitlik" kimi əsas dad növlərindən ibarət deyil, daha mürəkkəb bir hissiyatdır. Hər bir dad növü kimyəvi tərkibə görə fərqlənir və dilin müxtəlif hissələrində yerləşən spesifik reseptorlar tərəfindən qəbul edilir. Məsələn, şirin dadı əsasən şəkər və ona bənzər maddələrin təsiri ilə yaranır, acı dad isə çoxlu sayda fərqli kimyəvi birləşmə tərəfindən yarana bilər.
Dad hissi yalnız dil reseptorları ilə məhdudlaşmır. Burun, toxuma və hətta görmə duyğuları da dad hissinin tam və dolğun qəbulunda mühüm rol oynayır. Ətir maddələri burun vasitəsilə qəbul edilərək dad hissinin dərinliyini artırır, qida teksturası (toxuması) isə dadın keyfiyyətini dəyişir. Hətta qidanın rəngi də beynimizdə onun dadı haqqında ilkin təsəvvür yarada bilər. Bütün bu faktorların qarşılıqlı təsiri "dad təcrübəsini" formalaşdırır.
Dad hissinin fərdi fərqləri də var. Genetik amillər, yaş, sağlamlıq vəziyyəti və hətta mədəniyyət dad hissinə təsir göstərə bilər. Məsələn, bəzi insanlar digərlərinə nisbətən acı dadlara daha həssas ola bilərlər. Bundan əlavə, uşaqlıq dövründə qəbul edilən qidaların növü də sonrakı illərdə dad seçimlərinə təsir edə bilər. Ona görə də "dad" yalnız bir söz deyil, həm bioloji, həm də psixoloji aspektləri olan mürəkkəb bir duyğu sistemidir.
Qeyd etmək vacibdir ki, "dad" sözü bəzən məcazi mənada da işlədilir. Məsələn, "işin dadını bilmək" ifadəsi hər hansı bir işdə bacarıq və təcrübə qazanmaq mənasını verir. Bu, "dad" sözünün əsas mənasından fərqlənir, lakin onun geniş dil ehtiyatındakı mövqeyini göstərir.