Dadamal sifəti, əsasən arzuolunmaz hallar üçün işlənir və bir şeyə öyrəşmiş, vərdiş etmiş, o şeyə alışmış vəziyyəti ifadə edir. Bu, sadəcə bir vərdişdən daha çox, bəzən hətta istənməyən bir vəziyyətə qarşı passiv bir qəbulu da əhatə edə bilər. Sözün kökü olan "dad" sözünün əsl mənası ilə əlaqələndirilərək, "dadmaq" hərəkətinin təkrarlanaraq bir vərdişə çevrilməsi nəzərdə tutulur. Beləliklə, "dadamal" olan bir insan bir şeyin pis və ya yaxşı olmasına baxmayaraq, ona vərdiş etmiş, onunla barışmış vəziyyətdədir.
Məsələn, "dadamal siqaretçilər" deyəndə, siqaretin zərərlərindən xəbərdar olsalar da, bundan imtina edə bilməyən, vərdiş etmiş insanları nəzərdə tuturuq. Yaxud, "dadamal yoxsulluq" ifadəsi yoxsulluq şəraitinə alışmış, bu vəziyyəti qəbul etmiş və onunla barışmış insanları təsvir edir. "Dadamal olmaq" ifadəsi isə bu vəziyyətə düşməyi, vərdiş etməyi, alışmağı bildirir.
Lüğətdəki qısa izahı genişləndirərək deyə bilərik ki, "dadamal" sözü passiv bir qəbula işarə edir. Bu, fəal bir qərar əsasında deyil, daha çox təkrarlanan təcrübənin nəticəsidir. Bu səbəbdən, "dadamal" sözü həm müsbət, həm də mənfi kontekstlərə malik ola bilsə də, əsasən mənfi və ya neytral mənalarda işlənir. Çünki bir insanın zərərli bir vərdişə "dadamal" olması, adətən, istənilən bir hal deyildir.
Ümumiyyətlə, "dadamal" sözü Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında unikal bir yer tutur və bir vəziyyətə passiv alışma, vərdiş etmə və qəbul etmə hallarını dəqiq ifadə etmək üçün çox əlverişli bir vasitədir. Onun kökü olan "dad" sözünün semantikası, bu sifətin mənasının daha dərin başa düşülməsinə kömək edir.