Dağqoçu (Ovis ammon) is. zool. Keçilər fəsiləsinə aid iri cüssəli vəhşi bir qoç növüdür. Adından da göründüyü kimi, əsasən dağlıq ərazilərdə, yüksək dağ silsilələrində, qayalıq yamaclarda yaşayır. Onların həyat tərzi sərt iqlim şəraitinə uyğunlaşmışdır. Qışda qarın altından bitkiləri tapmaq üçün güclü buynuzlarından və möhkəm ayaqlarından istifadə edirlər.
Dağqoçuların ən diqqətçəkən xüsusiyyəti nəhəng və əyri buynuzlarıdır. Bu buynuzlar həm müdafiə, həm də cütləşmə mövsümündə rəqiblərlə döyüşmək üçün istifadə olunur. Buynuzların ölçüsü və forması, həmçinin rəngi cinsiyyətə və yaşa görə dəyişir. Kişi fərdlərin buynuzları daha böyük və əyri olur.
Dağqoçular sürülər halında yaşayırlar. Sürülər əsasən dişilərdən və onların balalarından ibarətdir. Kişi fərdlər isə əksər hallarda tək yaşayır və yalnız cütləşmə mövsümündə sürülərə qoşulurlar. Bu dövrdə kişilər arasında şiddətli döyüşlər müşahidə olunur. Qalib gələn kişi dişilərlə çoxalma hüququ qazanır.
Dağqoçuların əsas qidasını müxtəlif bitkilər, otlar, yarpaqlar, qabıqlar və digər bitki örtüyü təşkil edir. Onlar çox çevik və sürətli heyvanlardır və təhlükə zamanı dik yamaclardan asanlıqla qalxıb enə bilirlər. Əsas təhlükələri canavar, pələng və bəzi quş yırtıcılarıdır.
Dağqoçuların müxtəlif alt növləri mövcuddur və onların yayılma arealı genişdir. Əsasən Asiyanın dağlıq bölgələrində, o cümlədən Qafqazda, Orta Asiyada və Sibirdə yaşayırlar. Əhalisinin sayı bəzi bölgələrdə azalmasına baxmayaraq, hələ də nisbətən geniş yayılmış bir növdür. Onların qorunması üçün müxtəlif tədbirlər görülür.