Danqıltı sözü, Azərbaycan dilinin zəngin səs mənzərəsini əks etdirən, güclü və dərin təəssürat yaradan bir termindir. Sadəcə "metal şeyin başqa bir şeyə toxunarkən çıxardığı səs" kimi deyil, daha geniş və rəmzi mənaları ehtiva edir.
Əsasən, danqıltı ağır, metal əşyaların bir-birinə və ya sərt bir səthə dəyməsi nəticəsində yaranan, qulaqları dəlicəsinə ələ keçirən bir səsdir. Bu, zəngin səs tonallığına malik, uzun və ya qısa, yüksək və ya alçaq ola bilər. Misal olaraq, kilsə zənglərinin uzaqlara yayılan, ruhani bir atmosfer yaradan danqıltısını göstərmək olar. Bu səs, sadəcə bir fiziki hadisə deyil, həm də duyğulara təsir edən bir simvoldur; həyəcan, qorxu, müjdə və ya hətta qəzəb kimi hissləri oyada bilər.
Danqıltı sözü yalnız metal əşyalarla məhdudlaşmır. Məsələn, ağır bir qapının sərt bağlanması, ya da dəmir yolu qatarının gedişinin yaratdığı güclü səs də danqıltı kimi qəbul edilə bilər. Beləliklə, danqıltı anlayışı, səsin gücü, davamlılığı və yaradılan təəssürat əsasında müəyyənləşdirilir.
Sözün poetik tərəfinə toxunsaq, danqıltı əsərlərdə dramatik effektlər yaratmaq, hadisələrin gərginliyini artırmaq üçün istifadə edilə bilər. Bir hekayədə, qapının sərt danqıltısı məsələn, gizli bir təhlükənin yaxınlaşdığını xəbər verə bilər. Bu mənada, danqıltı sadə bir səs deyil, həm də ədəbi əsərlərdə güclü bir ifadə vasitəsidir.
Nəticə olaraq, danqıltı sadəcə bir lüğət mənasından daha çoxdur. O, fiziki bir hadisəni, səsin emosional təsirini və hətta bədii əsərlərdə istifadə olunan bir rəmzi əhəmiyyəti özündə birləşdirən mürəkkəb bir anlayışdır.