Dayaqsız sifəti, əsasən bir şeyin və ya birinin dayağa, yəni etibarlı bir dayaq nöqtəsinə, köməyə, arxaya, söykənəcək bir yerə malik olmamasının ifadəsidir. Birinci mənası, sözün əsl mənasında, fiziki bir dayaqdan məhrum olmağı bildirir. Məsələn, "dayaqsız bina" deyəndə, dağılmaq təhlükəsi altında olan, bünövrəsi zəif və ya tamamilə olmayan bir binanı nəzərdə tuturuq. Bu, həmçinin köhnəlmiş, təmirə ehtiyacı olan bir qurğunu da ifadə edə bilər.
İkinci mənası isə daha məcazi, daha geniş bir məna kəsb edir. "Dayaqsız insan" deyəndə, həyatda heç kimə arxalanmayan, himayəsiz qalmış, köməksiz və çarəsiz bir şəxsi nəzərdə tuturuq. Bu, maddi dəstək, əməkdaşlıq, himayə, məsləhət və ya sadəcə mənəvi dəstək kimi müxtəlif formalarda özünü göstərə bilər. Dayaqsız insan həm də sosial cəhətdən təcrid olunmuş, tərk edilmiş, etibarsız, özünə güvənsiz ola bilər. Belə insanlar tez-tez çətinliklərlə üzləşir və həyatın sınaqlarından təkbaşına keçməyə çalışırlar. Bu mənada, "dayaqsız" sözü, həm də zəiflik, müdafiəsiz və təhlükə altındalıq hisslərini ifadə edir.
Ümumiyyətlə, "dayaqsız" sifəti bir növ qorunmasızlıq, köməksizlik və təhlükə hissi yaradır. Həm fiziki, həm də mənəvi cəhətdən dayaqdan məhrum olmağın yaratdığı həssaslığı, qeyri-sabitliyi və əminsizliyi vurğulayır.