Dibcik sözü Azərbaycan dilində tüfəngin, yaxud digər oxşar uzun lüləli atıcı silahların döşə dirənən, ən enli və möhkəm hissəsini ifadə edir. Bu hissə silahın rahat və etibarlı bir şəkildə tutulmasını, geri təpmə qüvvəsinin bədənə daha yumşaq bir şəkildə ötürülməsini təmin edir. Funksional əhəmiyyəti ilə yanaşı, dibcigin forması və materialı da silahın ümumi dizaynına və istifadəçinin rahatlığına təsir edir.
Tarix boyu müxtəlif materiallardan (ağac, metal, plastik) və müxtəlif formalarda dibcəklər istehsal edilmişdir. Ağac dibcəklər ənənəvi olaraq öz estetik görünüşü və əlinə yaxşı oturması ilə seçilmişdir. Müasir dövrümüzdə isə davamlılığı və dayanıqlığı ilə seçilən sintetik materiallardan da istifadə olunur. Dibciyin formasının rahatlıq və dəqiq atış üçün əhəmiyyəti böyükdür. Bəzi dibcəklər istifadəçinin fərdi anatomik xüsusiyyətlərinə uyğun olaraq düzəldilə bilir.
Sözün ikinci mənası, sitatda olduğu kimi, məcazi mənada istifadə olunur. "Dibcik qısdı məməsinə..." ifadəsi kiçik bir şeyin böyük bir şeyə sıx yapışmasını və ya bütün diqqətin kiçik bir detal üzərində cəmləşməsini ifadə edə bilər. Bu məcazi istifadə sözün əsas mənasından (tüfəng hissəsi) uzaklaşaraq yeni bir kontekstdə istifadəsini nümayiş etdirir və dilin yaradıcılıq imkanlarını göstərir.