Dilucu (zərf): Bu söz, bir əməlin könülsüzlük, ürəksizlik, səthiyyət və ya qısa müddətliliklə həyata keçirildiyini ifadə edir. Sadəcə olaraq bir işin yerinə yetirilməsi hərəkətinin özündən daha çox, həmin hərəkətin arxasındakı ruh halını, niyyəti ifadə edir. "Dilucu" sözü, əməlin səmimiyyətsizliyini, məcburiyyətə əsaslanmasını və ya icra edilməsində tamamilə marağın olmamasını vurğulayır.
Misal üçün, "dilucu söyləmək" ifadəsi, söylənən sözlərin üzdən-üzə söylənməsini, lakin arxasında heç bir səmimiyyətin, əminliyin və ya inancın olmamasını göstərir. Sözlər sadəcə səsləndirilir, ancaq qəlbdən gəlmir. Eynilə, "dilucu cavab vermək" də sualın cavabının qısaca, səthi və tənbəlliklə verilməsini bildirir.
Verilən nümunə cümləsində ("Oturanlar hamısı baş əyib dilucu salam verirdilər") "dilucu salam vermək" ifadəsi, salamın səthi, məcburi və ürəkdən gəlmədiyini vurğulayır. Salam verənlər ehtimal ki, məcburiyyət və ya ədəb qaydalarına görə salam vermiş, ancaq bu hərəkətlərində heç bir sincere duyğu olmamışdır. Bəlkə də, vəziyyətin tələbi ilə, hörmətsizlik etməmək üçün məcbur olmuşlar.
Beləliklə, "dilucu" sözünün mənası sadəcə "könülsüz" və ya "ürəksiz" olmaqdan daha genişdir. O, əməlin arxasındakı mənfi və ya soyuq münasibəti, sözün və ya hərəkətin əsl mənasından uzaqlaşmasını və onun səthi xarakterini də əks etdirir. Bu sözün istifadəsi, metnin emosional tərəfini zənginləşdirir və müəllifin fikirlərini daha dəqiq ifadə etməsinə kömək edir.