Göylük1 (is.): Göy rəngə aidlik, göy rənginə malik olma, mavilik, göyümtülük. Bu söz, əşyanın, hadisənin və ya məkanın göy rənginin müxtəlif çalarlarını əks etdirən keyfiyyətini ifadə edir. Sadəcə "mavi" sözünün sinonimi deyil, daha çox poetik və təsviri bir ifadədir, rəngin dərinliyinə, intensivliyinə və hətta müəyyən bir əhval-ruhiyyəyə işarə edə bilir. Məsələn, "paltarın göylüyü" deyərkən, paltarda olan dərin, canlı mavi rəngin gözəlliyini vurğulayırıq. Sadəcə "mavi paltar" demək qədər təsirli deyil.
Göylük sözü, ədəbiyyatda da geniş istifadə olunur və daha çox təbiətin rəngarəngliyi ilə bağlı mənzərələri təsvir etmək üçün seçilir. Məsələn, səmanın, dənizlərin, ya da yaz günündə çiçəklərin göylüyündən bəhs olunur. Bu zaman "göylük" sözü sadəcə bir rəng adı deyil, həm də həmin rəngin yaratdığı təəssürat, duyğu və atmosferi ifadə edir. "Durnaları dönməz oldu dağların... göylüyü" misalında göylük, dağların uzaq maviliyini, səmanın uzanışını, melanxolik bir mənzərəni canlandırır; bir rəngdən çox, bir duyğu və vəziyyətin simvoludur.
Beləliklə, "göylük" sözü, rəngin sadə təsvirindən kənara çıxaraq, daha zəngin bir məna yükü daşıyır. O, həm obyektin rəngini, həm də onun yaratdığı təəssüratı, ətraf mühitin atmosferini və hətta şairin, yazıçı özünün duyğularını ifadə edə bilir. "Göylüyünü necə saxlar bu göylük?" ifadəsi isə rəngin qorunması ilə yanaşı, gözəlliyin, təbiətin və ya bir anın əbədiyyətə qalmasının metaforik ifadəsidir.