Gülgün sözü fars mənşəli olub, əsasən "gül rəngli", "gül kimi", "güllü" mənalarını əks etdirir. Lüğətlərdə sadəcə bu mənaların verilməsi isə sözün zəngin məna dünyasını tam əks etdirmir.
Gülgün sadəcə bir rəng təsviri deyil, eyni zamanda poetik bir metafora kimi də istifadə olunur. Gülün gözəlliyi, incəliyi və ətri ilə bağlı assosiasiyalar yaradır. Beləliklə, "gülgün" sözü ilə təsvir edilən obyekt və ya şəxs yalnız gül rənginə sahib deyil, həm də gülün əsas xüsusiyyətlərini – gözəllik, zəriflik, təravət, cazibədarlıq – özündə əks etdirir.
Füzuli misalında olduğu kimi, "gülgün" sözü, "ey geyib gülgün, damadəm əzmicövlan eyləyən!" misrasında, şairin özünün və ya təsvir etdiyi şəxsin gözəlliyini, hərəkətlərinin cazibədarlığını və təravətini vurğulayır. Sadəcə rəng təsviri olmaqdan çox, poetik bir vasitə kimi, oxucunun təsəvvüründə tam bir şəkil yaradır.
Beləliklə, "gülgün" sözünün mənasını tam dərk etmək üçün yalnız lüğət tərifinə deyil, həm də onun ədəbiyyatda necə istifadə olunduğuna, hansı kontekstlərdə işlənildiyinə diqqət yetirmək lazımdır. Sözün poetik potensialı, onun sadə lüğət mənasından daha geniş və dərin bir məna kəsb etməsinə səbəb olur.