Güllücə (Astragalus) – Paxlalılar (Fabaceae) fəsiləsinə aid çoxillik ot bitkisidir. Azərbaycanın müxtəlif dağlıq və düzənlik rayonlarında, xüsusilə də çəmənliklərdə, meşə kənarlarında, çay və su hövzələrinin sahillərində geniş yayılmışdır. Adından da göründüyü kimi, bəzi növlərinin çiçəkləri rəngarəng, gözəl və xoş ətirlidir. Bu, həm də bitkinin əsas fərqləndirici xüsusiyyətlərindən biridir.
Güllücənin müxtəlif növləri mövcuddur və onların hər birinin özünəməxsus morfoloji xüsusiyyətləri vardır. Bəzi növləri alçaq boylu, digərləri isə hündür boylu ola bilər. Yarpaqları mürəkkəb, çiçəkləri isə salxım və ya başcıq çiçək qrupunda toplanmışdır. Meyvələri paxla şəklində olub, içərisində toxumlar yerləşir.
Güllücənin əhəmiyyəti yalnız estetik deyil, həm də iqtisadi baxımdan böyükdür. Ən əhəmiyyətli xüsusiyyətlərindən biri yüksək qida dəyərinə malik yem bitkisi olmasıdır. Heyvanlar üçün qiymətli qida mənbəyi olan güllücə, xüsusilə otlaq heyvanlarının qidasında mühüm rol oynayır. Bəzi növlərinin tibbi əhəmiyyəti də var və xalq təbabətində müxtəlif xəstəliklərin müalicəsində istifadə olunur. Ancaq bu məqsədlə istifadə olunarkən həkim məsləhətinə əməl etmək zəruridir.
Güllücənin ekoloji əhəmiyyəti də inkar edilməzdir. Torpaq eroziyasının qarşısını almaqda, biomüxtəlifliyin qorunmasında və torpağın bərpasında mühüm rol oynayır. Çəmənliklərin və otlaqların tərkib hissəsi kimi, ekosistemin tarazlığının qorunmasına töhfə verir.
Qısaca, Güllücə, Azərbaycanın flora xəzinəsinin zənginliyini əks etdirən, həm estetik, həm iqtisadi, həm də ekoloji baxımdan əhəmiyyətli bir bitkidir. Onun daha geniş tədqiqi və qorunması vacibdir.