Gümüşü sifəti əsasən iki əsas məna daşıyır: birincisi, rəng ilə bağlıdır; ikincisi isə, təşbeh əsasında istifadə olunur.
Rəng mənasında gümüşü, ağ və boz rənglərin incə bir qarışığı olub, xüsusilə də parlaqlığı ilə seçilir. Bu parlaqlıq sanki səthdəki işığın əks olunması nəticəsində yaranır və gözü oxşayır. Gümüşü rəngi, saf gümüşün rənginə bənzəyir, lakin həmişə onunla tamamilə eyni olmaya bilər. Rəngin dərinliyi və tonu işıqlandırmaya, səthin tərkibinə və digər amillərə görə dəyişə bilər. Misal üçün, yeni yağışdan sonra asfaltın gümüşü görünməsi və ya gün batımının gümüşü çalarları.
Təşbeh mənasında isə gümüşü, bir şeyin gümüşə bənzərliyinə işarə edir. Bu bənzərlik həm rəng, həm də parıltı, bəzən də toxunma hissi ilə bağlı ola bilər. Məsələn, “gümüşü saçlar” deyəndə, yalnız saçların rənginin gümüşü rəngdə olmasını deyil, eyni zamanda, onların parlaqlığını və hamarlığını da ifadə edirik. Bu mənada gümüşü sözü, əşyanın gözəlliyini, dəyərini və ya nəcibliyini vurğulamaq üçün də istifadə edilə bilər.
Nuriyyənin misalında isə ("Gümüşü toran içindən bir motosiklin çıxdığını gördü") "gümüşü" sözü, toranın rəngini və ya parıltısını təsvir edir. Toranın rəngi tam olaraq gümüşü deyil, ola bilsin, gümüşü rəngə çox yaxın, bozumtul-ağ və ya parlaq bir rəngdir. Burada "gümüşü" sözü oxucunun gözünün önünə konkret bir obraz gətirmək üçün istifadə olunub.