Həsəd (ər. حسد - ḥasd) sözü ərəb mənşəli olub, paxıllıq, qısqanclıq kimi mənfi duyğuları ifadə edir. Lakin sadəcə "paxıllıq" sözü ilə tam əhatə olunmayan daha çox qatlı bir məna daşıyır. Həsəd, başqasının malına, var-dövlətinə, şöhrətinə, bacarığına, uğuruna və ya hansısa müsbət keyfiyyətinə qarşı duyulan gizli və ya aşkar bir narazılıq, özündə olmayanı almaq istəyi və ya başqasındakının əlindən alınması arzusunu özündə əks etdirir.
Həsədin əsasını insanın özünə olan inamsızlığı, özünə yetərsizliyi hissi təşkil edir. Özünü başqasından geri qaldığını hiss edən insan, həsəd hissi ilə başqasının uğurunu öz uğursuzluğunun əksi kimi qəbul edir və bu da onun mənfi emosiyalarının təzahürüdür. Həsəd sadəcə bir duyğu olmayıb, eyni zamanda insan davranışlarına da təsir edə bilər. Bu təsir, başqasına qarşı gizli düşmənçilikdən, toxunmağa, danışmağa, hətta fəaliyyətinə mane olmaq cəhdlərinə qədər müxtəlif formalarda özünü göstərə bilər.
Səməd Vurğunun misalında olduğu kimi, həsəd mənfi keyfiyyətlər arasında qəzəb, kin və xəyanətlə yanaşı qeyd olunur. Bu da həsədin insanın mənəvi təmizliyinə mənfi təsirini göstərir. Həsəd insanın özünü inkişaf etdirməsinə mane olan, ruhunu zəhərləyən və səadətinə kölgə salan mənfi bir hissidir. Psixologiyada həsədin müxtəlif səbəbləri və nəticələri araşdırılır və onun mənfi təsirlərindən azad olmaq üçün müxtəlif üsullar təklif olunur.
Beləliklə, həsəd sadəcə paxıllıq deyil, daha mürəkkəb bir psixoloji fenomendir. O, insanın özünüdərkini, mənəvi durumunu və sosial əlaqələrini əhəmiyyətli dərəcədə təsir edə bilər. Ona görə də həsəd hissinin idarə olunması və mənfi təsirlərindən azad olmaq hər bir insan üçün vacibdir.