Həyatsevərlik, həyatın özünə, onun rəngarəngliyinə, təkrarolunmaz anlarına duyulan dərin məhəbbət və zövqdür. Sadəcə şən yaşamaqdan daha çox, həyatın hər anını, hər çətinliyini, hər sevincini qəbul edib, onlardan zövq almaq bacarığıdır. Bu, həyatın təqdim etdiyi imkanlardan maksimum dərəcədə yararlanmaq, hər anın dəyərini bilmək və yaşamaq istəyidir.
Həyatsevərlik, daxili bir enerjidir, həyata olan həvəs və ehtirasdır. Bu, həmçinin, müsbət düşüncə tərzi, optimizm və ətraf aləmə açıq olmaq qabiliyyəti ilə sıx bağlıdır. Həyatsevərlər çətinliklərlə qarşılaşdıqda belə, ümidsizliyə qapılmır, yeni həll yolları axtarır və həyatın sürprizlərinə hazır olurlar. Onlar həyatı bir macəra kimi qəbul edir və bu macərada fəal iştirak edirlər.
Ədəbiyyatda və incəsənətdə həyatsevərlik müxtəlif obrazlar vasitəsilə əks olunur. Misal üçün, "Don Juan", "Zorən təbib", "Bağa qın" kimi əsərlərdəki personajlar öz ruhiyyələri ilə həyatsevərliyi təcəssüm etdirirlər. Bu əsərlərdəki qəhrəmanlar həyatın çətinliklərinə baxmayaraq, həyata olan sevgisini və həvəsini itirmirlər. Onların həyat fəlsəfəsi, həyatı qəbul etmək və ondan maksimum dərəcədə zövq almaq üzərində qurulub.
Beləliklə, həyatsevərlik sadəcə bir duyğu deyil, həm də həyata olan fəal münasibət, həyatın hər anına dəyər vermək və onu tam yaşamaq bacarığıdır. Bu, həm daxili, həm də xarici aləmlə harmoniyada olmağı, özünə və ətrafındakılara olan sevgisini ifadə etməyi əhatə edən bir həyat fəlsəfəsidir.