Hidayət (ər. هداية) – İslam dinində Allah tərəfindən insanlara doğru yola, haqq yoluna yönəldilmə, rəhbərlik edilmə mənasını daşıyan mühüm bir anlayışdır. Sadəcə doğru yolu tapmaq deyil, həm də bu yolda qalmağı, Allahın rızasını qazanmağı əhatə edir. Hidayət, insanın öz əməlləri ilə deyil, Allahın lütfü və rəhməti ilə əldə edilən bir ne’mətdır.
Bu anlayış, insanın həm dünyəvi, həm də axirət həyatında uğur qazanması üçün zəruri olan əsas prinsipləri və dəyərləri özündə cəmləşdirir. Hidayətə nail olan insan, Allahın əmrlərinə riayət edər, qadağalarından çəkinər, ədalətli və xeyirxah olar. Bu yolda, Quran və Sünnə əsas götürülür, doğru yolun göstəriciləri kimi qəbul edilir.
Məşədi Hüseynin məclislərdə şəriət, həqiqət, xilqət və hidayətdən bəhs etməsi, bu dörd anlayışın bir-birinə bağlı olduğunu vurğulayır. Şəriət (Allahın qanunları), həqiqət (gerçəklik), xilqət (yaradılış) və hidayət (doğru yol) bir-birini tamamlayaraq insanın həyatının mənasını və məqsədini aydınlaşdırır. Məşədi Hüseynin bu mövzuları işləməsi, dinin həyatın bütün sahələrinə nüfuz etdiyini və hər bir insanın hidayətə doğru yönəlməsinin vacibliyini göstərir.
Hidayət, passiv bir vəziyyət deyil; insanın öz üzərində çalışması, Allahdan dua etməsi, doğru yolu axtarması və əməllərinə diqqət etməsini tələb edir. Bu səbəbdən, hidayət Allahın lütfü ilə əldə edilən bir ne’mət olsa da, insanın öz səyi də bu prosesdə mühüm rol oynayır. Allahın hidayətindən məhrum olanlar isə, doğru yoldan azmış, doğruya yönəlməmiş insanlar kimi qəbul edilir.