Kəramətli sifəti, əsasən iki əsas mənada işlənir. Birinci və daha çox yayılmış mənası, mərhəmətli, xeyirxah və lütfkar olmaq deməkdir. Belə insanlar həmişə başqalarına qarşı mehriban, anlayışlı və köməkçi olurlar. Onların ürəyində başqalarına qarşı dərin bir mərhəmət və xeyirxahlıq duyğusu yaşayır və hər zaman əllərindən gələni edərək ətrafdakılara dəstək olurlar. Bu mənada kəramətli insan həm öz yaxınlarına, həm də tanımadığı insanlara qarşı nəcib və hörmətli davranır. Onların davranışlarında təkəbbür və qürur yoxdur, əksinə, təvazökarlıq və səmimiyyət hiss olunur.
İkinci mənası isə daha köhnə və az işlənən bir məna olub, möcüzəli və ecazkar hadisələrlə əlaqədardır. Bu mənada “kəramətli” sözü, müqəddəs şəxslərin və ya müqəddəs əşyaların möcüzə yaratmaq qabiliyyətinə işarə edir. Məsələn, müəyyən bir yerin və ya əşyanın müqəddəs gücü olduğuna və orada möcüzələr baş verdiyinə inanılırsa, o yer və ya əşya “kəramətli” adlandırıla bilər. Tarixi mənbələrdə bu mənada işlənən "kəramətli" sözü, həm də mistik və fövqəltəbii hadisələrin təsvirində rast gəlinir. Bu mənada, sözün kökü olan "kəramət" anlayışı, Allah tərəfindən verilən fövqəladə qabiliyyət və ya gücü ifadə edir.
Ümumiləşdirərək demək olar ki, “kəramətli” sözü, insan xarakterinin gözəl keyfiyyətlərini və ya fövqəltəbii hadisələri ifadə edən zəngin mənaya malik bir sözdür. Hər iki mənada da sözün əsasında yüksək mənəvi dəyərlər və hörmət dayanır.