Kinolent [yun. kine və ital. lenta] – Kinofilmin ayrıca nüsxəsi, surətidir. Bu termin, yunanca "kine" (hərəkət) və italyanca "lenta" (lent) sözlərinin birləşməsindən əmələ gəlmişdir. Yəni, hərəkətli görüntülərin qeydə alındığı lent deməkdir. Kinolent anlayışı, kino tarixinin ilk dövrlərindən bəri mövcuddur və kino filmlərinin çoxaldılması, yayılması və saxlanması üçün əsas vasitə olmuşdur.
Əvvəllər kinolentlər əsasən selüloid və ya asetat kimi həssas materiallardan hazırlanırdı. Bu materialların fiziki və kimyəvi xüsusiyyətləri, kinolentlərin vaxt keçdikcə zədələnməsinə və ya hətta məhv olmasına səbəb olurdu. Müasir dövrdə isə kinolentlərin istehsalında daha davamlı və uzunömürlü materiallar istifadə olunur. Bununla yanaşı, rəqəmsal texnologiyaların inkişafı ilə kinolent anlayışı da bir qədər dəyişmişdir. Rəqəmsal kinofilmlərin nüsxələri artıq fiziki lentlər deyil, kompüterlərdə və xüsusi saxlama qurğularında saxlanılan rəqəmsal fayllar şəklində mövcuddur.
Lakin, fiziki kinolentlərin tarixi və mədəni əhəmiyyəti danılmazdır. Çoxlu sayda klassik filmin orijinal kinolentləri dünya kinoteatrları və arxivlərində qorunub saxlanılır və tədqiqatçılar, kinoşünaslar və tarixçilər üçün qiymətli mənbə təşkil edir. Bu kinolentlər yalnız filmlərin özlərini deyil, həm də keçmişin kino tarixini, texnologiyalarını və mədəniyyətini əks etdirir. Bir kinolent, eyni zamanda, kino sənətinin canlı bir əsəri olaraq, əvəzolunmaz bir tarixi artefakt hesab edilə bilər.
Beləliklə, kinolent anlayışını yalnız bir filmin surəti kimi deyil, həm də kino tarixinin, texnologiyasının və mədəniyyətinin ayrılmaz bir hissəsi olaraq qəbul etmək daha düzgündür. Bu, sadəcə bir nüsxə deyil, bir film tarixinin daşıyıcısıdır.