Kondensator [lat. condensare - sıxlaşdırmaqdan] – elektrik yükünü saxlamaq qabiliyyətinə malik olan passiv elektron komponentdir. Sadəcə olaraq, kondensator iki keçirici lövhədən (elektrod) və aralarındakı izolyator təbəqədən (dielektrik) ibarətdir. Bu iki lövhənin arasındakı izolyator elektrik cərəyanının birbaşa keçməsinə mane olur, ancaq elektrik sahəsinin yaranmasına imkan verir.
Kondensatorun əsas xüsusiyyəti onun tutumudur (faradlarla ölçülür). Tutum, kondensatorun nə qədər elektrik yükü saxlaya biləcəyini göstərir. Daha yüksək tutuma malik kondensator daha çox yük saxlaya bilir. Tutuma bir neçə amil təsir edir: lövhələrin sahəsi (sahə nə qədər böyükdürsə, tutum da o qədər böyükdür), lövhələr arasındakı məsafə (məsafə nə qədər kiçikdirsə, tutum da o qədər böyükdür) və dielektrikin növü (fərqli dielektriklər fərqli dielektrik sabitlərinə malikdirlər, bu da tutuma təsir edir).
Kondensatorlar elektron sxemlərində müxtəlif məqsədlər üçün istifadə olunur. Onlar enerji saxlamaq, tezlikləri filtr etmək, siqnalları hamarlamaq, güc mənbələrini süzmək, rezonans dövrələrində və bir çox digər tətbiqlərdə istifadə olunur. Məsələn, kompüterlərdəki RAM yaddaşlarında, radio qəbuledicilərində, güc təchizatlarında və hətta avtomobillərdə kondensatorlardan geniş istifadə olunur.
Maraqlı fakt kimi, kondensatorların tarixi 1745-ci ildə Leyden bankasının ixtirasına qədər gedib çıxır. Leyden bankası ilk kondensator kimi hesab olunur və o, şüşə qabın içərisinə qoyulmuş metal lövhələrdən ibarət idi. Bu ixtiranın elektronikanın inkişafında böyük rolu olmuşdur.