Qamışlıq – Azərbaycan dilində geniş yayılmış bir coğrafi termin olub, əsasən su hövzələrinin sahillərində, bataqlıqlarda və rütubətli ərazilərdə sıx bitişmiş qamış bitkilərinin təşkil etdiyi geniş sahəni ifadə edir. Sadəcə "çoxlu qamış bitən yer" kimi tərif edilməkdən də ətraflı bir mənzərə çəkmək olar. Qamışlıqlar, hündür, nazik və bəzən bir-birinə sıx bitişmiş qamış saplarının yaratdığı sıx, keçilməz bir mühit təşkil edir. Bu sıxlıq, müxtəlif heyvan növləri üçün sığınacaq, yuva qurma yeri və qida mənbəyi kimi xidmət edir.
Qamışlıqlar, həmçinin ətraf mühitin ekoloji tarazlığında mühüm rol oynayır. Suları təmizləməyə, eroziyanın qarşısını almağa və müxtəlif quş növlərinə yaşayış məkanı təmin etməyə kömək edirlər. Qamışın özü də müxtəlif məqsədlər üçün istifadə olunur: sənət əşyaları, hasarlar, örtü materialları və s. hazırlanmasında.
Ədəbiyyatda qamışlıqlar tez-tez gizlənmə, təhlükəsizlik və ya təcrid olunmuşluq məkanı kimi təsvir olunur. Heydər bəyin M.F.Axundzadənin əsərindən götürülmüş misalında olduğu kimi, qamışlıqlar düşmənlərdən gizlənmək üçün ideal bir sığınacaq rolunu oynayır. Sıx qamışlar arasında həm insan, həm də heyvanlar gözə görünməz hala gələ bilirlər. Bu gizlilik, ədəbi əsərlərə, xüsusən də macəra və detektiv janrlarına, əlavə bir gərginlik və sirr əlavə edir.
Qısacası, qamışlıq sadəcə bitki örtüyünün bir forması deyil, həm də zəngin biomüxtəlifliyi, ekoloji əhəmiyyəti və ədəbi əsərlərdə təsvir olunan simvolik mənası ilə seçilən mürəkkəb bir ekosistemdir.