Qanacaqlı sifəti, əsasən Azərbaycan dilinin şivə və ləhcələrində işlənən bir sözdür və müasir ədəbi dildə geniş yayılmasa da, zəngin məna çalarları ilə seçilir. Sözün əsas mənası "qanacağı olan", yəni düşüncəli, ağıllı, anlayışlı olmaqdır. Bu, sadəcə olaraq zehni qabiliyyətlərin yüksək səviyyədə olmasını deyil, həm də bu qabiliyyətlərin həyatda düzgün, məqsədəuyğun tətbiqini əks etdirir.
Qanacaqlı insan, hər şeydən əvvəl, şüurlu və mərifətlidir. O, ətrafında baş verən hadisələri dərk edir, onlara məntiqi yanaşmağı bacarır və öz hərəkətlərinin nəticələrini öncədən görməyə çalışır. Sadəcə olaraq ağıllı olmaq kifayət etmir, qanacaqlı insan həm də öz bilik və bacarıqlarını ədalətli, vicdanlı və insani şəkildə tətbiq edir.
Lüğətdə verilən "ədəbli, nəzakətli" mənası da qanacaqlı insanın xarakteristikasına uyğundur. Çünki düşüncəli və şüurlu bir insan, öz hərəkətlərinə, davranışlarına diqqət yetirir, ətrafındakılara hörmətlə yanaşır və nəzakətli olmağı özü üçün bir qayda hesab edir. Beləliklə, qanacaqlı insan həm zehni, həm də mənəvi cəhətdən yetkin və kamil bir şəxsiyyətdir.
"Qanacaqlı adam" və "Qanacaqlı uşaq" ifadələrinin işlənməsi, sözün həm böyüklər, həm də uşaqlar üçün uyğun olduğunu göstərir. Uşaq üçün "qanacaqlı" olmaq, ətrafındakıları anlamağı, onlara hörmətlə yanaşmağı, öz hərəkətlərinin nəticələrini düşünməyi bilmək deməkdir.
Ümumiyyətlə, "qanacaqlı" sözü, sadəcə olaraq bir sifət deyil, həm də müəyyən bir həyat fəlsəfəsini, insani keyfiyyətləri əks etdirən zəngin mənalı bir termindir.