Qaniçən sifəti, əsas etibarilə, şiddətli, amansız və rəhmsiz insanları təsvir etmək üçün işlənir. Bu söz, hərfi mənası ilə "qan içən" demək olsa da, sadəcə fiziki qan içməkdən daha çox, qan tökərək zövq alan, insan həyatına biganə və qəddarlıqdan zövq alan kəslərə aid edilir.
Lüğətlərdəki "zalım, qəddar, rəhmsiz, vəhşi" kimi təriflər qaniçən insanın xarakterini tam əks etdirir. Lakin bu söz daha da dərin bir məna daşıyır. Qaniçən insan yalnız fiziki zorakılığa əl atmır, həm də mənəvi cəhətdən şiddətli, qəddar və rəhmsizdir. Onun hərəkətləri planlı və soyuqqanlı ola bilər, hətta öz əməllərindən həzz ala bilər.
Misalda göstərilən "simaca kafir, qaniçən, talançı və cəsur olan bu tayfa...", qaniçən sözünün yalnız şəxsiyyətə deyil, həm də qruplara aid edilə biləcəyini göstərir. Bir qrupun qaniçən adlandırılması, onların kollektiv olaraq qəddar və rəhmsiz hərəkətlərə əl atdıqlarını, qan tökülməsinə səbəb olduqlarını bildirir. Bu, hun tayfası kimi tarixdə qəddarlığı ilə tanınmış qruplar üçün xüsusilə uyğundur.
Qaniçən sözü, sadəcə bir təsvir deyil, həm də güclü bir emosional yük daşıyır. Bu sözü eşidən kəs, sözün ifadə etdiyi amansızlığı və şiddəti dərhal hiss edir. Sözün gücü, onun təkcə faktiki mənasından deyil, həm də tarixi və mədəni kontekstindən qaynaqlanır.