Mah (fars. ماه) – Azərbaycan dilində geniş yayılmış bir sözdür və əsasən "ay" mənasını ifadə edir. Lüğətlərdə sadəcə "ay" olaraq qeyd edilməsinə baxmayaraq, mənası daha zəngin və rəmzi bir çalar daşıyır.
Astronomik mənada, "mah" gecə səmasını işıqlandıran təbii peykimiz, Yer kürəsinin tək təbii peyki olan Ay deməkdir. Ancaq Azərbaycan ədəbiyyatında, xüsusilə klassik şeirdə, "mah" sözü sadəcə göy cismi kimi deyil, daha çox poetik bir metafora kimi işlənir.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında, xüsusilə lirik şeirlərdə, "mah" gözəlin, sevgili qadının üzünün, gözəlliyinin simvolu kimi təqdim olunur. Gözəlin əzəmətli, gözəl və sirli görünüşü Ayın parlaqlığı və əzəməti ilə müqayisə edilir. Bu müqayisə, gözəlin cazibəsini və cəlbediciliyini daha da vurğulayır.
Beləliklə, "mah" sözü sadəcə bir astronomik termin deyil, həm də zəriflik, gözəllik, əzəmət və sirr kimi mənaları özündə birləşdirən poetik bir obrazdır. Misal olaraq, şeirdəki "Görsən üzün ol mahın" misrası, gözəlin üzünün Ay kimi gözəl və parlaq olduğunu ifadə edir. Bu isə, oxucuda gözəlin gözəlliyi haqqında daha dərin və təsirli bir təsəvvür yaradır.
Qeyd etmək lazımdır ki, "mah" sözü fars dilindən Azərbaycan dilinə keçmişdir və fars ədəbiyyatında da oxşar rəmzi mənalarda istifadə olunur. Bu da Azərbaycan və fars ədəbiyyatının qarşılıqlı təsirlərini göstərir.