Maqnitləşmə, "maqnitləşmək" fellindən törəmiş bir isimdir və əsasən fizika elmində istifadə olunur. Sadəcə olaraq, maqnitləşmə, bir materialın maqnit xassəsi qazanması, yəni özünə xarici maqnit sahəsinin təsiri altında maqnit momentini inkişaf etdirməsi prosesidir. Bu proses, materialın daxili atom və molekullarının maqnit momentlərinin müəyyən bir istiqamətdə düzülməsi ilə nəticələnir.
Daha geniş izah etsək, maqnitləşmə materialın daxili quruluşundan, xüsusilə də onun elektronlarının spin və orbital hərəkətlərindən asılıdır. Bəzi materiallar, feromaqnitlər kimi, xarici maqnit sahəsinin təsiri olmadan da öz-özlüyündə maqnit momentinə sahib ola bilərlər. Digər materiallar isə paramaqnit və ya diamaqnit xassələrə malikdirlər və yalnız xarici maqnit sahəsi tətbiq edildikdə maqnitləşirlər. Diamaqnit materiallar zəif şəkildə maqnit sahəsinə qarşı durur, paramaqnit materiallar isə zəif şəkildə cəzb olunurlar. Feromaqnit materiallar isə güclü şəkildə maqnitləşərək, öz maqnit sahələrini yarada bilirlər.
Maqnitləşmənin miqdarı, maqnitləşmiş materialın həcminə düşən maqnit momentinin miqdarı ilə ifadə olunur və maqnit induksiyası ilə sıx bağlıdır. Bu prosesin praktik tətbiqləri çox genişdir: elektrik mühəndisliyindən (elektromaqnitlər, maqnit yaddaş qurğuları), tibbdən (MRİ) tutmuş, sənaye texnologiyalarına (maqnit ayırıcılar) qədər müxtəlif sahələrdə maqnitləşmədən istifadə olunur. Hətta gündəlik həyatımızda istifadə etdiyimiz bir çox cihazların işləmə prinsipi də maqnitləşmə hadisəsinə əsaslanır.
Maraqlı bir fakt olaraq, bəzi materialların maqnitləşməsi geri çevrilə bilməz, bəzilərininki isə geri çevrilə bilər. Geri çevrilə bilən maqnitləşmə, xarici maqnit sahəsinin aradan qaldırılması ilə materialın ilkin vəziyyətinə qayıtması deməkdir. Geri çevrilməyən maqnitləşmə isə materialın daimi maqnitə çevrilməsi ilə nəticələnir.