Abidləşmək (f., din.) – Dini həyatda özünü tamamilə ibadətə həsr etmək, dünyəvi ehtiraslardan uzaqlaşaraq, yalnız Allaha xidmət etmək mənasını verir. Bu, sadəcə olaraq müntəzəm namaz qılmaqdan daha çox, həyatın bütün aspektlərini – düşüncələri, hərəkətləri, qərarları – Allahın rizasını qazanmaq məqsədilə yönəltməyi əhatə edir.
Abidləşmək, zahid həyatı yaşamaqla sinonimdir, lakin yalnız zahiri tərzdən imtina etməkdən daha dərin bir məna daşıyır. Zahidlik daha çox maddiyyatdan uzaqlaşmaqla bağlı olsa da, abidləşmək ruhani inkişaf və Allahla əlaqəni gücləndirməyə yönəlib. Abidləşən şəxs, dünyanın fani cazibələrindən uzaqlaşaraq, eşsiz bir ruhani səyahətə çıxır, özünü mütləq həqiqətə, yəni Allaha həsr edir.
Tarix boyu, müxtəlif dinlərdə abidləşmənin fərqli formaları mövcud olub. Bəziləri təcrid olunmuş həyat tərzi seçib, yalnız ibadətə və təfəkkürə vaxt ayırıblar. Digərləri isə cəmiyyətin içində qalaraq, həyatlarının bütün sahələrində dini prinsiplərə riayət etməklə abidləşməyə çalışıblar. Abidləşmənin mahiyyəti, xarici formalardan daha çox, içəri ruhani təcrübəyə və Allahla mənəvi birliyə çatmaq cəhdindədir.
Beləliklə, abidləşmək sadəcə bir həyat tərzi deyil, dərin bir ruhani təkamül yoludur. Bu yol, səbr, qətiyyət, özünütəmizləmə və Allahla daimi əlaqə tələb edir. Abidləşmək səadətə doğru gedən bir yol kimi də qiymətləndirilə bilər, çünki Allahla birləşmək insana əsl xoşbəxtliyi və qəlb rahatlığını bəxş edir.