Absolyut (lat. absolutus – şərtsiz) termini fəlsəfədə mütləq anlayışı ilə sıx bağlıdır. Lüğətlərdə sadəcə "şərtsiz" olaraq izah olunsa da, bu anlayışın dərinliyinə varmaq üçün mütləqliyin müxtəlif aspektlərini nəzərə almaq lazımdır.
Absolyut, hər hansı bir məhdudiyyətdən, şərt və ya əlaqədən azaddır. Bu, həm obyektiv varlığın (məsələn, Tanrı kimi qəbul edilən mütləq varlıq), həm də subyektiv təcrübənin (məsələn, mütləq həqiqət, mütləq ədalət kimi anlayışlar) kontekstində istifadə oluna bilər. Deməli, absolyut anlayışı müəyyən bir kontekstdən asılı olaraq fərqli mənalar kəsb edir.
Fəlsəfədə absolyut anlayışı tez-tez sonsuzluq, dəyişməzlik, müstəqillik və tamlıq kimi xüsusiyyətlərlə əlaqələndirilir. Məsələn, mütləq həqiqət kimi qəbul edilən bir fikir hər hansı bir subyektiv təsirdən və ya şərtlənmədən azaddır. Mütləq ədalət anlayışı isə hər hansı bir qərəz və ya maraqdan uzaq, universal və əbədi bir ədalət prinsipinə işarə edir.
Absolyut anlayışının istifadəsi müxtəlif fəlsəfi məktəblərdə fərqli şəkildə ortaya çıxır. İdealizm, realizm və digər fəlsəfi cərəyanlar bu anlayışa fərqli interpretasiyalar gətirirlər. Bəzi fəlsəfi sistemlərdə absolyut anlayışı hər şeyin əsasını təşkil edən bir prinsip kimi, digərlərində isə əldə edilməz bir ideal kimi qəbul edilir.
Qısacası, "absolyut" sadəcə "şərtsiz" deyil, həm də fəlsəfi düşüncənin ən əsas və ən mürəkkəb anlayışlarından biridir. Onun dərinliyinə varmaq üçün fəlsəfi araşdırmalara müraciət etmək vacibdir.