Açun sözü qədim Azərbaycan dilindən gələn bir termin olub, müasir dilə "dünya", "aləm" və "kainat" kimi tərcümə edilə bilər. Lakin sadəcə bu üç sözün birləşməsindən daha geniş bir mənaya malikdir. "Açun", kainatı statik bir məkan kimi deyil, daha çox canlı, nəhəng və mistik bir varlıq kimi təsəvvür etməyə imkan verir. Bu, maddi aləmin həm görünən, həm də görünməyən tərəflərini, təbiətin qüvvələrini, insan həyatının bütün aspektlərini özündə birləşdirən sonsuz və sirli bir bütünlükdür.
Cəlil Məmmədquluzadənin misalında olduğu kimi, "Açun" sözü poetik mətnlərdə, xüsusilə də lirik əsərlərdə duyğuların və hisslərin genişliyini, dərinliyini və əhatə dairəsini ifadə etmək üçün istifadə olunur. "Yenə ölgün sükuta batdı açun" misalında "açun" sözü, şairin daxili dünyasının, ruhunun dərin sükut və kədərlə dolduğunu, həyatın bütün canlılığının itirildiyini simvolik şəkildə təsvir edir. Bu mənada, "açun" sadəcə fiziki bir yer deyil, eyni zamanda ruhani bir məkandır, bir hiss və duyğular aləmidir.
Müasir Azərbaycan dilində "açun" sözü nadir hallarda işlənərək daha çox ədəbiyyatda, xüsusən də qədim ədəbiyyatın tərcümələrində və ya tarixi kontekstdə rast gəlinir. Ancaq onun kökləri və mənası Azərbaycan dilinin zəngin leksikasının bir parçası olaraq qalmaqdadır. Sözün köhnəlməsinə baxmayaraq, "açun"un ifadə etdiyi geniş və dərin məna onu hələ də poetik və fəlsəfi əsərlərdə istifadə üçün maraqlı edir.