Afiyət (ər. afiyyət) sözü Azərbaycan dilində köhnə bir söz olaraq, cansığlığı, sağlamlıq və səhhət mənalarını ifadə edir. Müasir dil ədəbiyyatında "sağlamlıq" və "səhhət" sözləri daha çox işlənsə də, "afiyət" sözü daha poetik və zərif bir ifadədir, əslində isə fiziki sağlamlığın arxasında duran ruhi rahatlığı və tam bütövlüyü də əhatə edir.
Füzuli misalında olduğu kimi, "afiyət" sadəcə xəstəlik olmamasını deyil, həm də dolu-dolu bir həyat sürə bilməyi, həzz ala bilməyi, şən və enerjili olmağı ifadə edir. "Afiyət baharı" deyimi, sağlamlığın gətirdiyi sevinc və xoşbəxtliyin baharı kimi təsvir olunur. Sözün kökü olan ərəb dilindəki "afiyyət" sözü də bu geniş mənanı özündə əks etdirir. Sadəcə xəstəlik yoxluğu deyil, tam fizioloji və psixoloji tarazlıq vəziyyətini bildirir.
Beləliklə, "afiyət" sözü, müasir tibb terminləri ilə ifadə olunan sağlamlığın daha poetik və şəxsiyyətə yönəlmiş bir təsviridir. O, sadəcə fiziki vəziyyəti deyil, həyatdan tam həzz almaq qabiliyyətini də əhatə edir. Bu baxımdan, "afiyət" sözü zamanın sınağından keçmiş və dərin məna daşıyan bir söz olaraq qalır.
Sözün istifadəsinə bir neçə maraqlı nümunə olarıq, "afiyət olsun!", "afiyətiniz yerində olsun!" kimi səmimi arzu ifadələrini göstərə bilərik. Bu ifadələr, sadəcə sağlamlıq arzusundan kənar, qarşı tərəfin ümumi rifahını və xoşbəxtliyini dilə gətirir.