Aftab (fars. آفتاب) sözü Azərbaycan dilində əsasən günəş mənasında işlənir. Bu, sadəcə günəşin adi bir adı deyil, daha çox poetik və təsviri bir ifadədir. Fars dilindən keçmiş bu söz, günəşin parlaqlığını, istiliyini və təsirini daha gözəl və əzəmətli şəkildə ifadə edir. Sözün poetik yükü, onun adi "günəş" sözündən fərqlənməsini təmin edir və əsərlərə xüsusi bir estetik əlavə edir.
Füzuli misalında olduğu kimi, "aftab" sözü şairlər tərəfindən əsərlərinə poetik bir rəng qatmaq üçün tez-tez istifadə olunmuşdur. Bu misalda aftabın əksinin ayinədə görünməsi, günəşin gözəlliyinin və əzəmətinin vurğulanması üçün bir metafora kimi işlədilib. Yəni, "aftab" yalnız bir işıq mənbəyi deyil, eyni zamanda gözəllik, əzəmət və həyatın simvoludur.
Maraqlı bir məqam odur ki, "aftab" sözü yalnız poetik ədəbiyyatda deyil, həm də gündəlik danışıq dilində, xüsusilə də daha yaşlı nəsil tərəfindən, günəş mənasında işlənə bilir. Ancaq poetik kontekstdə istifadəsi onun əsas üstünlüyünü və mənasının dərinliyini daha aydın göstərir. Beləliklə, "aftab" sözü sadəcə "günəş" deyil, daha çox poetik, təsviri və simvolik bir ifadədir.
Qısacası, "aftab" sözü fars mənşəli olub, Azərbaycan dilində günəşi ifadə etməklə yanaşı, onun poetik və simvolik mənalarını da ehtiva edir və ədəbi əsərlərə xüsusi bir gözəllik qatır. Onun işlənmə üsulu əsərin üslubuna və müəllifin ifadə etmək istədiyi duyğuya görə dəyişə bilir.