Ağlama: “Ağlamaq” felindən törəmiş isimdir. Ağlama, göz yaşı tökərək kədər, qəm, acı, ya da sevinc hisslərini ifadə etməkdir. Bu, insan duyğularının ən təbii və bəzən də ən güclü ifadə formalarından biridir. Ağlama fiziki bir proses olaraq göz yaşı bezlərinin fəaliyyəti ilə bağlı olsa da, əsl mahiyyəti duyğu və hisslərin kəmiyyət və keyfiyyət baxımından ifadəsidir.
Ağlamanın səbəbləri çox müxtəlifdir. Kədər, qəm, itki, xəstəlik, ağrı, qorxu, əsəbilik, stres, təhlükə və ya hətta güclü sevinc kimi hallar ağlamağa səbəb ola bilər. Hətta bəzi insanlar emosional boşalma üçün ağlamağı bir üsul kimi istifadə edirlər. Ağlamanın intensivliyi və müddəti də fərdi fərqlərə, yaşa, cinsə və mədəniyyətə görə dəyişə bilər. Məsələn, bəzi mədəniyyətlərdə açıqca ağlamaq qəbul edilərkən, digərlərində daha çox gizlədilməyə çalışılır.
Məcazi mənada isə “ağlama” fəryad, nərilti, güclü bir səs-küy mənasını da verə bilər. Mətndə verilən misal da bu məcazi mənanı əks etdirir: “Nəriltisi, ağlaması onun bənzər tufana; Göz yaşının qətrələri sıçrar o yan-bu yana”. Bu misalda “ağlama” güclü və təsirli bir hadisənin, məsələn, fırtınanın təsvirinə bənzədilir, onun şiddətini və təsirini vurğulayır. Bu, sözün ifadə gücünü və məcazi mənasının genişliyini göstərir.
Ümumiyyətlə, “ağlama” sözü sadəcə bir fiziki hərəkəti deyil, həm də insanın daxili aləminin, duyğularının və hisslərinin kompleks bir ifadəsini təmsil edir. O, həm fizioloji, həm də psixoloji baxımdan maraqlı və çoxşaxəli bir mövzudur.