Ağuş (fars. əslində "qucaq" mənasını verən kəlmədən götürülmüşdür) - bir insanın başqa bir insanı və ya bir şeyi sevgi, qayğı və ya qoruma hissi ilə bədəninə sıxmaq, qucaqlamaq hərəkəti və ya vəziyyətidir. Sadəcə fiziki yaxınlıqdan daha çox, ağuş emosional bağlılıq, təhlükəsizlik və istiqamət hissi ilə bağlıdır. Bu, təsəlli, rahatlıq və qorunma məkanıdır.
Ağuş, yalnız fiziki bir təmas deyil, həm də metaforik mənada istifadə oluna bilər. Məsələn, "vətənin ağuşu" ifadəsi, vətənin insanı qoruyub-qorumasını, ona sığınacaq verməsini, özünə məxsus təhlükəsizlik və mənsubiyyət hissini simvolizə edir. Belə hallarda "ağuş" sözü qüdrətli, əhatəli və qoruyucu bir qüvvəni ifadə edir.
Cəlil Məmmədquluzadənin "Danabaş kəndi" əsərində də olduğu kimi, ağuş həm də məhəbbət, sevgi və bağlılığın ifadəsidir. Bir ananın övladını ağuşuna alması, sevgilinin sevgilinin əlini tutması, dostların bir-birinə sarılaşması - bütün bu hallar ağuşun müxtəlif emosiyaları və əlaqələri əks etdirən tərəflərini göstərir.
Qısacası, "ağuş" sözü, sadə bir fiziki hərəkətin xaricində, emosional bağlılıq, qorunma, təhlükəsizlik, sevgi və mənsubiyyət kimi dərin mənaları özündə cəmləşdirən zəngin bir semantik yük daşıyır.