Ağzıdualı sözü, köhnə Azərbaycan dilində, daim dua və ibadətlə məşğul olan, dindar və mömin bir şəxsi ifadə edir. Bu, sadəcə olaraq dini ayinləri yerinə yetirməkdən daha çox, həyat tərzini imanın ətrafında quran, Allah sevgisi ilə yaşayan bir insanı təsvir edir.
Sözün tərkib hissələri "ağız" və "dua" sözlərindən əmələ gəlib. "Ağız" sözü burada yalnız danışıq orqanı kimi deyil, daha çox ifadə, söz, nitq mənasında işlənir. Beləliklə, "ağzıdualı" ifadəsi, dualı sözlərini daim dilindən salmayan, hər an Allahı anan və Ona yalvaran bir insanı təsvir edir. Bu, səthi bir dindarlığı deyil, həyatın bütün sahələrində imanının təzahür etdiyi, hərəkət və düşüncələrini Allahın iradəsinə uyğunlaşdıran bir şəxsiyyəti ifadə edir.
Mətnlərdə "ağzıdualı qoca baqqal kişi" kimi ifadələrə rast gəlmək olar. Bu, sözün təkcə dini riayətkarlığı deyil, həm də dürüstlüyü, etibarlılığı, həqiqətpərəstliyi ifadə etdiyini göstərir. Belə bir insanın sözünə etibar etmək olar, çünki onun həyatı imanının təcəssümüdür və həqiqətdən yayınmaz. Ona görə də "nitqi həqiqətli, sözü fal kişi" kimi təsvir edilir. Yəni sözü doğru, etibarlı və həqiqəti əks etdirən birisidir.
Ümumiyyətlə, "ağzıdualı" sözü, müasir dilin daha çox istifadə etdiyi "dindar", "mömin" kimi sözlərdən daha zəngin bir məna yükü daşıyır. O, sadəcə inanmaq deyil, imanın həyat tərzinə çevrilməsini, hərəkətlərin və sözlərin Allahın razılığına uyğun olmasını ifadə edir və bu baxımdan qədim Azərbaycan mədəniyyətinin dəyərlərini əks etdirən nadir bir sözdür.