Elvida adı, sadəcə "sağlıqla qalma" və ya "xudahafiz" mənasından daha çox dərinlik və duyğu ehtiva edir. Bu, qısa, lakin təsirli bir söz olaraq, ayrılığın həm kədərini, həm də ümidini özündə birləşdirir. "El" kökü, "Tanrı" və ya "ilahi" mənasını daşıyır, "vida" isə "görüşmək" və ya "ayrılmaq" kimi tərcümə oluna bilər. Beləliklə, "Elvida" tam olaraq "Tanrı ilə görüşmək" və ya "Tanrının qeydinə qalmaq" kimi də anlaşıla bilər.
Bir çox dillərdə olduğu kimi, Azərbaycan dilində də "elvida" sözü sadə bir əlvida deyil. Bu, son görüşmənin ümidsizliyi, gələcək görüşün arzusunu və ya hətta ayrılığın ağırlığını ifadə edən bir duyğu yüklüdür. Sözün mənası, kontekstdən və səsləndirilmə formasından asılı olaraq, müxtəlif çalarlar ala bilər; incə bir təbəssüm ilə söylənən bir "elvida" ümid dolu, kədərli bir səslə söylənən isə üzüntülü və həsrət doludur.
Maraqlıdır ki, "elvida" sözü, sadəcə bir ayrılıq sözü olmaqdan kənara çıxaraq, ədəbiyyatda və incəsənətdə geniş istifadə olunur. Ayrılığın, xatirələrin və həsrətin simvolu kimi, şeirlərdə, mahnılarda və hekayələrdə tez-tez rast gəlinir. Bu da sözün mənasının sadəcə lüğəvi mənadan daha çox olduğunu göstərir.
Nəticə olaraq, "elvida" sözü, sadəcə bir əlvida deyil, dərin mənalar və duyğular daşıyan zəngin bir sözdür. Onun mənası, kontekstdən və istifadəçinin duyğularından asılı olaraq, müxtəlif çalarlar ala bilir, həyatımızda ayrılıqların və görüşlərin qarşılıqlı təsirini əks etdirir.