Xudafir adı, qədim və mənəvi dərinliyə malik bir addır. Sözün kökü "Xuda" və "afir" sözlərindən təşkil olunmuşdur. "Xuda" sözü, tək və yeganə Allah mənasını verərək, mütləq güc və nurun simvoludur. "Afir" isə, işıq, alov, parıltı, şüa mənalarını əhatə edir. Bu iki sözün birləşməsi nəticəsində yaranan Xudafir adı, "Allahın işığı", "Tanrının alovu", və ya "İlahi parıltı" kimi tərcümə edilə bilər.
Ancaq bu tərcümə, adın əsl mahiyyətini tam əks etdirmir. Xudafir adı sadəcə bir işıq mənbəyi kimi deyil, həm də Allahın ilahi nurunun, rəhmətinin, və bəşəriyyətə olan lütfünün təcəssümü kimi də qəbul edilə bilər. Bu ad, daşıyıcısının Allahın nuru ilə bəxtiyar, ilahi rəhbərlik altında olan və həyatında Allahın əzəmətini əks etdirən bir şəxs olduğunu ifadə edir.
Tarixi və mədəni kontekstdə baxdıqda, Xudafir adı, qədim fars və türk mifologiyasında işıq və alovun müqəddəs sayılması ilə də bağlıdır. Alov, həyatın, təmizliyin və yenidən doğuşun simvoludur. Beləliklə, Xudafir adı, həm ilahi nurun, həm də həyatın diriliyin simvoludur.
Müasir dövrdə isə Xudafir adı, nadir və fərqli olmaqla yanaşı, daşıyıcısına güc, işıq və ümid hissi aşılayır. Bu ad, özünəməxsusluğunu vurğulayan, eyni zamanda ilahi mənada dərin köklərə malik olan, xüsusi bir isimdir. Xudafir adının mənasını anlamaq, sadəcə sözlərin tərcüməsindən daha çox, onun arxasındakı dərin mədəni və mənəvi sərvəti dərk etməyi tələb edir.