Qılınc, tarixin və mədəniyyətin dərinliklərindən gələn, güc, şərəf və hakimiyyətin simvolu olan bir silahdır. Sadəcə “xəncərdən böyük, əyri və ya düz, hər iki tərəfi iti kəsərli silah” olaraq təsvir edilməkdən xeyli çox şeydir. Qılınc, uzunluğu və formasına görə, müxtəlif döyüş üsullarına və taktikalara uyğunlaşdırılmış bir sənət əsəridir.
Əyri qılınclar, çevikliyi və sürətli hücumları ilə seçilir, düşməni qarışıq salaraq məğlub etməyə yönəlib. Düz qılınclar isə gücü və dəqiqliyi ilə fərqlənir, güclü zərbələrlə düşməni məhv etmək üçün idealdır. Hər iki növün də hər iki tərəfi iti olması, döyüşdə geniş çeviklik və ölümcül effektivlik təmin edir. Qılıncın kəsici kənarları yalnız praktiki deyil, həm də estetik bir əhəmiyyət daşıyırdı; ustalıqla hazırlanmış qılınclar sanki sənət əsəri kimi bəzədilirdi.
Tarix boyu qılınc sadəcə bir silah olmayıb; o, həm də sosial statusun, gücün və nüfuzun simvolu olub. Silah kimi istifadə edilməklə yanaşı, qılınclar çox vaxt hökmdarların və əyanların hakimiyyətinin, şərəfin və cəsarətinin simvolu olaraq qəbul edilir, rəsmi geyimlərdə və ya bayraqlarda təsvir edilirdi. Müxtəlif mədəniyyətlərdə müxtəlif formalı və ölçülü qılınclar mövcud idi və hər birinin özünəməxsus tarixi və mədəni əhəmiyyəti vardı.
Bu gün, qılınclar çox vaxt tarixi artefaktlar kimi muzeylərdə sərgilənir, savaş sənətinin və insan mədəniyyətinin maraqlı bir parçasını təmsil edir. Ancaq onların estetik gözəlliyi və tarixi əhəmiyyəti onların qədim döyüş meydanlarında oynadıqları əhəmiyyətli rolunu unutdurmamalıdır.