Manaf adı, qədim ərəb mifologiyasında və dini praktikalarında mühüm yer tutan bir ad olub, yalnız "yüksək" mənası ilə kifayətlənməyəcək qədər zəngin bir mənaya malikdir. Sadəcə "yüksək" sözü onun əzəmətini, izzətini, ilahi qüdrətini tam əks etdirə bilmir.
Manaf, Kəbədə yer alan ən əhəmiyyətli bütlərdən biri olaraq, qədim ərəblər tərəfindən Allahın qızı və ya övladı kimi qəbul edilən üç əsas tanrıdan (Allah, al-Lat və al-Uzza ilə yanaşı) biri sayılırdı. Bu, onun yalnız “yüksək” deyil, həm də “qüdrətli”, “müqəddəs”, “hökmran” kimi xüsusiyyətlərlə təsvir edilməsini zəruri edir.
Mənasının dərinliyinə nüfuz etdikdə, Manafın sadəcə bir büt adından daha çox, qədim ərəb toplumunun sosial, siyasi və dini həyatına olan təsirini görə bilərik. Onun adı, qəbilələr arasında müqəddəs sayılan bir simvol kimi, birliyi, qorunmanı və qəbilənin rifahını təmsil edirdi. Hətta İslamdan əvvəlki dövrün şair və yazıçıları əsərlərində Manaf adını müqəddəs bir varlıq kimi təsvir edirlər.
Beləliklə, Manaf adı, sadəcə bir söz deyil, qədim ərəb mədəniyyətinin və inanclarının tarixi və dini kontekstində dərin bir məna daşıyan bir simvoldur. "Yüksək" mənası onun yalnız bir aspektidir; onun həqiqi mənası qüdrət, müqəddəslik, hökmranlıq və qədim ərəb toplumunun dini həyatındakı mühüm rolunu əhatə edir.