Pəncə sözü, Azərbaycan dilində çoxşaxəli bir mənaya malik olub, əsasən iki əsas istiqamətdə istifadə olunur: birincisi, insan və heyvan bədəninin anatomik bir hissəsi olaraq; ikincisi isə, metaforik mənada güc və qüvvəni ifadə etmək üçün.
Anatomik mənada, Pəncə əlin içi və barmaqları, eləcə də ayağın dabanından başqa alt hissəsini ifadə edir. Əl pəncəsi incə motor bacarıqlarımızın mərkəzi olaraq, əşyaları tutmağımızdan tutmuş, ən incə işləri görməyimizə qədər geniş spektrdə funksiyalar yerinə yetirir. Ayaq pəncəsi isə bədənimizi daşıyır, hərəkət etməyimizə və balansımızı qorumğumuza kömək edir. Bu iki pəncənin fərqli quruluşu və funksiyası, insanın həm incə, həm də qüvvətli işlər görə bilməsini təmin edir.
Metaforik istifadəsi ilə isə, Pəncə güc, qüvvə, zor və məngənə kimi mənaları da əhatə edir. Bu istifadədə, pəncənin sıxıcı və tutucu təbiəti ön plana keçərək, güclü bir tutuşu, qarşı tərəfi əzmək və ya məhv etmək qabiliyyətini simvolizə edir. Misal üçün, "dəmir pəncə" ifadəsi, amansız bir gücün, dəmir kimi möhkəm və əzmlə əzici təsiri təsvir edir. "Şirin pəncə" kimi ifadələr isə daha yumşaq, amma yenə də möhkəm və qətiyyətli tutuşu ifadə edə bilər.
Beləliklə, Pəncə sözünün mənası, kontekstdən asılı olaraq, anatomik bir gerçəklikdən, güclü bir metaforaya qədər geniş bir spektr əhatə edir. Həm konkret, həm də məcazi mənaları ilə Pəncə zəngin bir leksik vahid olmaqla yanaşı, Azərbaycan dilinin ifadə imkanlarını da artırır.