Sofu sözü, əsasən Azərbaycan türkcəsində istifadə olunan bir termin olub, dərin dini və mənəvi mənalar daşıyır. Sadəcə "dini ehkamlardan əsla kənara çıxmayan adam" ifadəsi ilə kifayətlənmək, sofunun zəngin iç dünyasını tam əks etdirmir.
Sofu, həyatını Allah yoluna həsr etmiş, dünyəvi istəklərdən uzaqlaşmış, zahid həyat tərzi yaşayan bir insandır. O, yalnız dini qanunlara riayət etməklə deyil, həm də səmimi təvəkkül, daxili sülh və mənəvi kəmalət axtarışında yaşayır. Sofuluq, sadəcə bir davranış forması deyil, həm də ruhani bir səyahət, özünü tanıma və Allah ilə birləşmə yoludur.
Sofu həyatı, fəqirlik, təvazökarlıq, səbr və mərhəmət kimi dəyərlərə əsaslanır. Onlar, dünyəvi var-dövlətin əhəmiyyətsizliyini qəbul edərək, ruhani kamilliyə çatmağa çalışırlar. Bu yol, çətinliklər və sınaqlardan keçməyi tələb edir, amma sofu bu çətinlikləri səbir və imanla qəbul edir.
Tarix boyu bir çox məşhur sofular olmuşdur ki, onların həyatları və təlimləri bu günə qədər ilham mənbəyi olaraq qalır. Sofuluq, fərqli mədəniyyətlərdə və dini ənənələrdə müxtəlif şəkillərdə ifadə olsa da, əsas məqsədi həmişə eyni olmuşdur: Allah ilə birlik, mənəvi kamillik və insani dəyərlərə sadiqlik.
Beləliklə, sofu sözü sadəcə bir tərifə sığmayan, dərin mənalar daşıyan bir termindir. O, bir həyat tərzi, bir mənəvi yol və Allah axtarışındakı bir insanın simvoludur.