Tanrıqulu adı, sözün əsl mənasında, "Tanrının qulu" və ya "Allahın qulu" mənasını verir. Bu, dərin dini və mənəvi bir məna daşıyan, insanın özünü Tanrıya həsr etməsini, Ona itaət etməsini və Onun yolunda olmağı simvolizə edən bir addır.
Adın etimologiyasına nəzər salsaq, "Tanrı" sözünün kökünün müxtəlif dillərdəki "ilahi varlıq" mənasını verən köklərlə əlaqəli olduğunu görərik. "Qu" sözcüğü isə "qul", "xidmətçi" mənasını ifadə edir. Beləliklə, Tanrıqulu adı, sadəcə bir ad olaraq deyil, həm də bir öhdəlik, bir həyat tərzi kimi qəbul edilə bilər.
Maraqlı bir məqam da odur ki, bəzi araşdırmalara görə "Tanrı" sözünün "dan" (sübh şəfəqi, od, Günəş) və "Ra" (qədim Misir mifologiyasında Günəş allahı) sözlərindən meydana gəldiyi ehtimal edilir. Əgər bu teza doğru olsa, Tanrıqulu adı daha da çox qatlı və zəngin bir mənaya malik olur. Çünki bu halda ad, həm ilahi varlığa, həm də Günəşin simvolik gücünə, həyat verici enerjiyə olan bağlılığı ifadə edir. Sübh şəfəqinin yeni bir günün, yeni bir həyatın başlanğıcını simvolizə etməsi də nəzərə alındıqda, adın mənası daha da genişlənir.
Qısacası, Tanrıqulu adı sadəcə bir ad deyil, bir inancı, bir həyat fəlsəfəsini əks etdirən, tarixi və mənəvi dərinliyi olan bir addır. Adın daşıyıcısı üçün həyatının Tanrıya həsr olunması, Onun yolunda getməsi mənasını daşıyır. Adın kökündəki "Günəş" motivləri isə həyatı, enerjini, yenidən doğuşu simvolizə edərək adın mənasına əlavə bir qat əlavə edir.