Tərbiyət adı, özündə dərin bir məna daşıyan, insan həyatının əsas sütunlarından birini təmsil edən bir söz olaraq, sadəcə “bəsləyib yetişdirmə”dən uzaq daha geniş bir məfhumu əhatə edir.
Tərbiyənin əsasını təşkil edən “bəsləmək” fiziki qidalanmadan kənara çıxaraq, ruhi və əqli inkişafı da özündə birləşdirir. Bu, uşağın fiziki cəhətdən sağlam böyüməsi, əqli və mənəvi potensialının inkişafı, bacarıqlarının formalaşması üçün hərtərəfli qayğı göstərilməsini nəzərdə tutur. Yalnız yemək verməklə deyil, həm də sevgi, qayğı, diqqət və təlim-tərbiyə vasitəsilə onun sağlam bir fərd olaraq yetişməsinə yönəlməkdir.
“Yetişdirmək” isə daha çox şəxsiyyətin formalaşması prosesini ifadə edir. Bu proses zamanı uşağa müstəqil düşünmək, özünü ifadə etmək, məsuliyyət hissini inkişaf etdirmək və cəmiyyətdə layiqli yer tutmaq üçün lazımi bilik və bacarıqlar aşılanır. Düzgün yetişdirilmiş fərd, həm özünə, həm də ətrafındakılara hörmət edən, vətənpərvər, mədəniyyətli və əxlaqlı bir şəxsiyyət olur.
“Böyütmək” fiziki inkişafı ilə yanaşı, əxlaqi, mənəvi və intellektual böyüməni də əhatə edir. Bu proses zamanı uşaq özünəməxsus fərdi xüsusiyyətlərini aşkar edir, potensialını reallaşdırmaq üçün imkanlar əldə edir və özünəməxsus bir şəxsiyyət kimi formalaşır. Sadəcə boyunun uzanması deyil, şəxsiyyətin dərinləşməsi və inkişafıdır.
“Tərbiyə etmək”, “vərdiş etdirmək” və “alışdırmaq” isə uşağa müəyyən qaydaları, əxlaqi normaları və davranış standartlarını öyrətmək, onları həyatının tərkib hissəsinə çevirmək deməkdir. Bu, davranış vərdişlərinin formalaşması, özünüidarəetmə bacarıqlarının inkişafı və sosial inteqrasiyanı asanlaşdırmaq məqsədini daşıyır. Bu proses, səbr, anlama və davamlılıq tələb edir.
Beləliklə, Tərbiyət adı, sadəcə bir söz deyil, bir insanın həyatının keyfiyyətinin, cəmiyyətin inkişafının və gələcəyinin təməlini qoyan mürəkkəb və çoxcəhətli bir prosesin mənasını özündə ehtiva edir.